MS:27
“พี่ทำแบบนี้ทำไม?”จงออบเงียบเม้นปากแน่นก่อนจะพูดออกมาว่า...
“ไม่ให้ไป นายต้องเป็นของพี่คนเดียว เพราะ....พี่รักนาย”คำหลังของผมเบาลง แต่จุนฮงก็ยังคงได้ยิน จุนฮงยกยิ้มขึ้นพลิกตัวเป็นฝ่ายขึ้นคร่อม
“หาเรื่องให้ตัวเอง โดนกินแท้ๆเลยน๊า~พี่เนี่ย”มือหนาลูบไล้ที่พวงแก้มขาวใส จากนั้นก็ก้มลงสัมผัสจูบอันหอมหวานจากจงออบอีกครั้ง เสื้อผ้าของทั้งสองคนค่อยถูกถอดออกทีละชิ้น จนในที่สุดไม่เหลือแม้แต่ชิ้นเดียวปกปิดร่างกาย จุนฮงจัดการไซร้ซอกคอและกัดติ่งหูจงออบเบาๆเพื่อสร้างอารมณ์ มือก็ทำหน้าที่บดขยี้ติ่งไตเม็ดเล็กจนมันชูชันขึ้น
“อ๊ะ...”
“หืม? พี่ทนไม่ไหวแล้วเหรอ”จุนฮงถาม เมื่อร่างเล็กได้ยินคำถามถึงกลับหน้าขึ้นสีจัด หารู้มั๊ยว่ายิ่งหน้าแดงแบบนี้จุนฮงยิ่งมีอารมณ์มากขึ้น มือเลื่อนลงไปจับส่วนอ่อนไหวของคนใต้ร่างและสาวขึ้นลงอย่างเอาใจ ปากก็เลื่อนลงมาทำหน้าที่ดูดเลียวนติ่งไตแทน
“อ่า...จะ..จุนฮง”ร่างเล็กบิดไปมา ความรู้สึกต่างๆถาโถมเข้ามัน ทั้งอึดอัดและร้อนไปหมด สมองขาวโพลง มือเล็กเผลอจิกลงที่แผ่นหลังจุนฮงเพื่อระบายอารมณ์
“มะ...ไม่ไหวแล้วจุนฮง”จงออบร้องบอก แต่จุนฮงไม่ได้คิดจะปล่อยให้ร่างเล็กถึงจุดหมายคนเดียว จึงให้นิ้วปิดตรงปากทางเอาไว้
“รอผมก่อนนะครับ”จงออบหายใจเข้าออกแรงๆ จุนฮงกัดปากร่างเล็กเบาๆก่อนสอดนิ้วเข้าไปช่องทางอ่อนนุ่ม ยังแน่นเหมือนเดิมเลยนะ จากนิ้วเดียวเปลี่ยนเป็นสอง สาม และขยับเข้าออก ร่างสูงรู้สึกว่าช่องทางจะเรื่มชินแล้วจึงดึงนิ้วออกและใส่แก่นกายขงอตัวเองเข้าไปแทนจนมิด
“อื้ออออ....เจ็บ จุนฮง”จงออบเบ้ปากเหมือนจะร้องไห้ จุนฮงเลยต้องก้มลงไปจูบเพื่อให้จงออบลืมความเจ็บที่ช่องทางด้านหลัง
“ทนหน่อยนะ”จุนฮงแช่ค้างไว้ สักพัก ก่อนจะค่อยๆขยับเข้าออกช้า และเปลี่ยนเป็นเร็วขึ้นเรื่อยๆ
“อ๊ะ...อ๊ะ..อ่าส์..จุนฮง”เสียงครางของจงออบยิ่งช่วยสร้างอารมณ์ให้จุนฮงยิ่งขึ้น มือหนาเลื่อนมากุมส่วนอ่อนไหวเพื่อปรนเปรอให้อีกฝ่าย
“เร็วหน่อยจุนฮงพี่... อ๊ะ..ไม่ไหวแล้ว..อ๊า~”จุนฮงกระแทกเร็วและแรงขึ้นตามที่จงออบบอก
“อ๊าส์......~”ไม่นานน้ำสีขาวขุ่นก็ถูกปล่อยออกมาทางช่องทางหลังและด้านหน้า จงออบหายใจหอบแรงๆเหมือนไปวิ่งหลายสิบกิโลเมตรมา ใบหน้าที่แดงก่ำ นั้นทำให้จุนฮงรู้สึกต้องการอีก
“ผมขออีกรอบได้ป่ะ”คำนี้เหมือนเป็นคำถามที่ไม่ต้องการคำตอบ เพราะไม่ว่าจุนฮงจะพุดอะไรมันก็ไม่ได้เข้าหูจงออบอีกต่อไปแล้ว“ไม่ตอบผมแปลเอาเองนะว่าดู้^^” เมื่อเห็นดังนั้นบทเพลงอันเร่าร้อนจึงกำเนิดขึ้นอีกรอบ...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น